Οι πολλές ανατροπές ζαλίζουν

Ήρθε η ώρα για τις μεγάλες ανατροπές, δήλωσε προχθές για νιοστή φορά τα δύο τελευταία χρόνια, ο πρωθυπουργός ΓκΑΠ, μετά το καθημερινό του, πια, υπουργικό συμβούλιο. Με τη Βουλή να πολιορκείται, φυσικά, από καμιά δεκαριά χιλιάδες ταξιτζήδες, αυτή τη φορά.

Το θέμα όμως είναι ότι με τόσες ανατροπές που έχουμε κάνει σε τούτο εδώ τον τόπο, μάλλον έφτασε η ώρα να κάνουμε μια στάση, γιατί μας έπιασε αναγούλα. Γύρω- γύρω όλοι παίζουμε 20κάτι μήνες τώρα. Και πάρε ανατροπή και δώστου ανατροπή. Μόλις σταθείς, τελικά, για να συνέλθεις μετά από τόσο στριφογύρισμα, τότε καταλαβαίνεις ένα πράγμα. Ότι και πάλι στην αρχή βρίσκεσαι.

Στο ίδιο ακριβώς σημείο που ήσουν, όταν ξεκίνησαν να σε «ανατρέπουν». Πάρε ένα τούβλο,  για παράδειγμα και άρχισε να το στριφογυρίζεις. Ε, κάποια στιγμή πάλι από εκεί που ξεκίνησε θα καταλήξει. Δεν χρειάζεται καμιά σπουδαία λογική. Απλή φυσική επιπέδου δημοτικού είναι…

Τελικά, ας μας πει κάποιος χριστιανός. Θέλουμε ξένες επενδύσεις, αλλά τα φιλέτα στους κολλητούς μας; Ευνοϊκότερες αξιολογήσεις αλλά και αεροδάνεια; Λιγότερο χρέος αλλά και όλους τους ληστρικούς δημόσιους οργανισμούς ανοικτούς; Ή μήπως χαμηλότερο έλλειμμα αλλά και τον Έλληνα να επιβιώνει; Ας αποφασίσουν γιατί όσο και να μας «ανατρέπουν», το μόνο που πετυχαίνουν είναι να μας φέρνουν περισσότερη ζαλούρα...