Ημέρα γιορτής

Σήμερα είναι μέρα γιορτής. Η Ευρώπη που δεν δάνειζε ούτε από τη δεξιά τσέπη στην αριστερή, άνοιξε τους ασκούς του νομισματοκοπείου της Φρανκφούρτης και έβρεξε χρήμα. 

Σήμερα είναι μέρα γιορτής. Οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν ότι ήρθε η ώρα να αποφασίσουν πως πρέπει να πάρουν μία απόφαση. Λες και τους ήρθε η θεία φώτιση ένα πράγμα. Σαν ο Θεός της Ελλάδας να έβαλε το χεράκι του, να έσπασε τον κουμπαρά του και να μας γέμισε ευρώ.

Σήμερα είναι μέρα γιορτής. Για τους μνημονιακούς μηντιάδες που γελούν και τα μουστάκια τους αυτή τη στιγμή, συνθέτοντας τις αγιογραφίες του Γιωργάκη, προσκηνώντας τα είδωλα τους στο εικόνισμα της Οσίας Μίζας.

Σήμερα είναι μέρα γιορτής. Το χρέος κουτσουρεύτηκε. Τα βρήκαμε τα λεφτά. Το βάρος θα πέσει στις τράπεζες. Οι δρόμοι θα γεμίσουν χρήμα. Η Μέρκελ το πήγε από δω, ο Σαρκοζί το ‘φερε από κει, Αυστριακοί, Φιλανδοί και λοιποί Σάξονες παραπέρα και τελικά ο Ομπάμα τους έπεισε να τυπώσουν κάνα ευρώ παραπάνω.

Σήμερα είναι μέρα γιορτής. Μπορούμε, μας είπαν, να δανειστούμε και από άλλους εκτός τρόικας! Φέρτε Κινέζους, φέρτε Ρώσους, φέρτε τους όλους. Λεφτά υπάρχουν! Το ξαναλέω. Λεφτά υπάρχουν.

Και όταν με το καλό η γιορτή κοπάσει, οι υπογραφές πέσουν, οι συμφωνίες κλείσουν, τότε θα έρθει η μεγάλη ώρα. Τότε θα θυμηθούν ότι οι εκλογές είναι το σπουδαιότερο κομμάτι της δημοκρατίας. Και τότε, όταν οι άλλοι θα σκίζονται μπας και κερδίζουν καμιά μονάδα παραπάνω, θα σκάσει ο άσσος από το μανίκι. Το δίλημμα φωτιά που θα κάνει το θαύμα του.

Ψήφος ή Μνημόνιο. Το δικό τους Μνημόνιο. Εκείνο, που έφερε αυτή τη μέρα γιορτής, με έναν τρόπο αρρωστημένα διαστροφικό. Διαλύοντας έναν ολόκληρο λαό για να αποδείξει ότι τελικά δεν αντέχει άλλο, κερδίζοντας, έτσι, τη «μάχη για την Ελλάδα».

Ψήφος ή Μνημόνιο. Με τέτοια διλήμματα το «Μνημόνιο ή τανκς» θα μοιάζει με τα παραμύθια του στρουμφοχωριού.