Πολυθεσίτες- Ερημοσπίτες

Δημοσιογράφοι με μαύρες σακούλες κάτω από τα μάτια, που ούτε τα τρία δάκτυλα πούδρα μπορούν να κρύψουν. Πολυθεσίτες ρεπόρτερ, με πόστα σε υπουργεία και κομματικά γραφεία. Σε ποδοσφαιρικές ομάδες και στον ΟΠΑΠ. Σε κάθε λογής δημόσια και ιδιωτικά μαγαζιά.

Που δεν αρκούνται μόνο στην εφημερίδα, το περιοδικό, το κανάλι, το ραδιόφωνο και την ιστοσελίδα τους. Ένα κράμα ιδιωτικών υπαλλήλων δημοσίου δικαίου. 25 ώρες το 24ωρο μεταξύ εφημερίδας, ραδιοφώνου, καναλιού, ξανά εφημερίδας, ρεπορτάζ, ζωντανού στις 20.00 και μεταμεσονύκτιου ραδιοφώνου.

Άνθρωποι- ζόμπι, πέρα από τα όρια της υπερκόπωσης. Με τόσους μισθούς που ούτε οι ίδιοι, πια, ξέρουν από πού έρχεται η κάθε επιταγή. Χρήματα που μπαίνουν σε ανέγγιχτους λογαριασμούς, για διακοπές που ποτέ δεν κάνουν. Ψώνια που ποτέ δεν προλαβαίνουν. Για έξοδα που περιορίζονται μόνο στη μεσημεριανή τυρόπιτα και το εβδομαδιαίο καθαριστήριο.

Και πάνω από όλα ερημοσπίτες. Όλων όσων η πολυθεσίτικη εργασιομανία τους, αφαιρεί κάθε διέξοδο, κάθε ευκαιρία για αξιοπρεπή επιβίωση. Με επιτελεία απλήρωτων «εκπαιδευόμενων». Στρατιές με μπλοκάκια, που απολύουν όποτε τους καπνίσει. Με πλήθως ανασφάλιστων, να κάνουν ρεπορτάζ για τη μαύρη εργασία.

Και το αποτέλεσμα; Να μην μπορούν να κάνουν τίποτα σωστά. Να μην θέλουν να κάνουν τίποτα σωστά. Και όλοι να τους βρίζουν…