Χρεοκοπία επιλεκτική, Οργή καθολική

Τους τελευταίους εικοσιτέσσερις σχεδόν μήνες έχουμε το δικαίωμα να λέμε ότι ζήσαμε σχεδόν τα πάντα. Τον πρωθυπουργό της χώρας, φέρελπι και γεμάτο φιλοδοξίες, με τον αέρα των 162 βουλευτών και την ταμπέλα του σοσιαλιστή που θα έφερνε τέλος στην περίοδο της μεταπολίτευσης, να τρέχει σα βρεγμένο γατί στην άκρη της Ελλάδας και να ανακοινώνει την σωτηρία του τόπου μας, από τη λεγόμενη «τρόικα».

Τους κουστουμαρισμένους «πολιτισμένους» Ευρωπαίους χαρτογιακάδες χαμογελαστούς, να κόβουν βόλτες στα Υπουργεία και στα διαλείμματα τους να χτυπάν Greek Souvlaki στο Μοναστηράκι και τυρόπιτες του Γρηγόρη.

Από τότε έχουν περάσει τόσα πολλά…

Το Μνημόνιο υπερψηφίστηκε από βουλευτές-ανδρείκελα, που στο όνομα της κομματικής πειθαρχίας δεν μπήκαν καν στον κόπο να διαβάσουν τους όρους του δανείου. Ενός δανείου «μαμούθ», όπως το αποκάλεσε ο πρωθυπουργός φουσκώνοντας σαν παγώνι από περηφάνια.

Δάνειο και περηφάνια στην ίδια πρόταση είναι η πρώτη φορά που το ακούω στη ζωή μου.

Σιγά σιγά, οι εξευτελιστικοί όροι άρχισαν να βγαίνουν στη δημοσιότητα. Φυσικά όχι από τα καθεστωτικά Μέσα Ενημέρωσης. Πλήρης παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας, αμετάκλητη και άνευ όρων παραίτηση της ασυλίας οποιουδήποτε παρόντος ή μελλοντικού περιουσιακού στοιχείου, δικαίωμα παραχώρησης μέρους ή και ολόκληρων των δικαιωμάτων των δανειστών μας σε τρίτο, καθολική απαγόρευση μελλοντικού δανεισμού από άλλο φορέα εκτός της τρόικας, είναι μόνο μερικοί από τους «περήφανους μαμουθιανούς μνημονιακούς όρους» που θα έσωζαν την πατρίδα…

Όλα αυτά μπροστά στο δίλημμα Μνημόνιο ή χρεωκοπία.

Είκοσι μόλις μήνες μετά την παταγώδη αποτυχία του εκτρώματος, που με τόση υπερηφάνεια υπέγραψε η κυβέρνηση, το Λ.Α.Ο.Σ. και η Ντορούλα, τα πράγματα είχαν ως εξής: Ουδεμία ενέργεια από πλευράς ΠΑΣΟΚων για αυτή την τρισκατάρατη μείωση του δημόσιου τομέα, γελοίες φοροεισπρακτικές παλινωδίες και χιλιάδες κόσμου στο δρόμο που έφτασε έναν ολόκληρο χρόνο μετά, να διαπιστώνει τι ήταν αυτός ο σκόπελος, που ο ΓΑΠ ανακοίνωνε ότι μας φούνταρε, με φόντο το λιμάνι του Καστελλόριζου.

Και φυσικά ένα αλήστου μνήμης βίντεο, που σε πενήντα χρόνια από τώρα το πιο πιθανό θα είναι να δεσπόζει στο μουσείο της Πρώην Ελληνικής Δημοκρατίας, στο Βερολίνο.

Έτσι χωρίς να το καταλάβουμε, βρεθήκαμε μπροστά σε ένα νέο δίλημμα: Μεσοπρόθεσμο ή χρεωκοπία.

Ένας δαρμένος πρωθυπουργός μαζί με έναν θρασύτατα στυγνό σαν αποχυμωτή Υπουργό Οικονομικών, με βλέμμα αγελαδινό και φωνή μηχανική σαν τον αυτόματο αναγνώστη κειμένων των Windows, να προσπαθούν μας εξηγήσουν τα ανεξήγητα. Ότι οι περικοπές που έφαγε στη μάπα ο ελληνικός λαός, δεν φτάνουν ούτε για τις ελβετικές σοκολάτες του Τρισέ και τα στρούντελ με μήλο του Γιούνκερ.

Και έρχεται στα καπάκια και ο Πάγκαλος, δικαιολογώντας το ιστορικό όνομα του παππού του με το αλήστου μνήμης «Ή μνημόνιο ή τανκς».

Σήμερα, ζούμε την Τρίτη Πράξη, του Muppet Show της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Η κατουρημένη κυβέρνηση του 2009 ανασχηματισμένη. Με Υπουργό Οικονομίας το Συνταγματολόγο-θεμελιωτή της αναθεώρησης του Συντάγματος του 2001-2003 και βασικό εισηγητή του νόμου «περί ανευθυνότητας Υπουργών» Ευάγγελο Βενιζέλο, να παρουσιάζει στον ελληνικό λαό με εκνευριστική, στα πρόθυρα υπνηλίας, ευγλωττία, τον επιθανάτιο λόγο του: Τη νέα, ενυπόθηκη αυτή τη φορά, δανειοδότηση της χώρας, ως το μοναδικό όρο της συνέχισης των δόσεων του Μνημονίου.

Η τέταρτη και τελευταία πράξη αναμένεται να γραφτεί τις επόμενες μέρες. Και στους τίτλους τέλους με μεγάλα γράμματα θα λέει ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ. Πες την επιλεκτική, καθολική, μόνιμη ή προσωρινή, με Όμικρον ή με Ωμέγα, ξανθιά ή μελαχρινή. Δεν έχει σημασία. Στα πινακάκια των τραπεζών και τα πάνελ των χρηματιστηρίων, δίπλα στο Greece θα έχει γραμμένο φαρδύ πλατύ το γράμμα D.

DEFAULT.

Δεν ξέρω πως λέγεται το selective default κύριε Υπουργέ, στα Φλαμανδικά, τα Μανδαρικά, τα Εβραϊκά ή τα Σουαχίλι, αλλά ξέρω ένα πράγμα.

Η χρεοκοπία σας πιθανότατα θα είναι επιλεκτική, αλλά η οργή του λαού θα είναι, πια, καθολική.